Broken Tulip

_________________
eens een draak altijd een draak

Je kunt het ook simpel samenvatten Draggie:

Volwassenen doen aan seks, dat vinden ze lekker.

Veel volwassenen maken (gewenst of ongewenst) er een kindje bij. Want dat vinden ze zo leuk.

De meeste volwassenen hebben geen verstand van opvoeden, dat hebben ze nooit geleerd.

Dus groeien hun kinderen groot met de opvoeding die de ouders zelf gehad hebben, de normen, waarden en het gereedschap wat ze zelf meekregen.

Zelfdenkend vermogen is de meeste mensen niet gegeven, dus huppelen ze niet nadenkend achter hun eigen bagage aan.

Veel ouders hebben het te druk voor het opvoeden van hun kinderen:

"Nee liefje, nu niet. Papa is moe en moet straks nog met mama neuken, dus hier heb je geld. Ga maar een nieuw computerspelletje kopen!"

"Mama is moe, heeft de hele dag gewerkt!"

En dus kloppen die kids bij mij aan, tijd en liefde genoeg in de aanbieding.

Maar dat maakt die niet-denkende ouders boos en jaloers. Hun kind bij een ander? Een pedo?

Moord en brand (steeds vaker letterlijk in deze tijd)!

Waarom vindt de farmaceutische industrie niet eens nadenkpillen uit voor ouders?

Of wanneer komt de overheid met een verplichte opvoedcursus?

Of nog beter: een voortplantingsverbod:

Geen kinderen meer die later pedo kunnen worden;

Geen kinderen meer die misbruikt kunnen worden!

Eindelijk een einde aan alle problemen.

Ik heb het ook geroepen, en als ik het na me 40ste nog zou roepen dan klopt er iets niet. De oorzaken liggen niet 'alleen' bij ouders.
Ruim denkende mensen zijn al lang een uitgestorven soort (En de gene die ruim 'denken te denken' hangen vaak de moraal ridder uit. Ruim denken is alles bij elkaar trekken 'in plaats van je op één' te richten.

Gelukkig zou ik niet zeggen dat iemand die geen kut jeugd heeft gehad 'niet pedo zou kunnen worden' een hersenafwijking 'die gene die dat roepen' hebben nogal te doen met wat bovenstaande staat.

Oh ja ja.

_________________
Twitter: @Kiritosjangsung #Reality #Atheist #MAP #Science #Cats #Gaming #Socialist Child-activist in many forms

Hebben mijn ouders dan ook fouten gemaakt. Wie niet ? Waren zij niet ook een product van hun ouders, hun tijd en alle invloeden
die daaruit voort kwamen. Wie niet ?
Hebben zij daaraan schuld. En hebben ze daarmee een schuld naar mij voor gemiste kansen ?
Dat ze niet alles geboden hebben wat mogelijk was, wil niet zeggen dat ze niet alles geboden hebben wat tot hun mogelijkheden behoorde.
Mijn vriend van toen, heeft hij dan ook fouten gemaakt. Wie niet ? Was hij niet net zo'n product van zijn ouders en de omstandigheden.
Wat heeft hij anders gedaan dan wat hij kon.
Dat hij het leven niet aankon en daarmee veel van de lasten die hij niet dragen kon op mijn veel te jonge schouders legde was niet gebeurd
als hij die lasten dragen kon. Dan had hij het leven aangekund.

Als ik nu ga zitten wanhopen, het erbij laat zitten en met een veroordelend vingertje naar het verleden wijs...
dan wijs ik naar de toekomst !!!
Mijn ouders hebben mij nooit verteld dat ik een nul was, dat ik waardeloos was en ook niet voorspeld dat ik zou falen.
Als ik een beetje in mijn 'ellende' ga zitten gaarkoken, dan faal ik en pas dan hebben zij gefaald.
Of zij schuld hebben bepaal ik, en niet met een vingertje, maar door waar ik sta. Hun verleden ligt in mijn toekomst, in vele betekenissen.
Als ik wil bezwijken onder de last die mijn vriend op mijn schouders legde en met dat veroordelende vingertje naar dat verleden wijs...
dan wijs ik naar de toekomst.
Hij heeft mij nooit tot slachtoffer willen maken en in de betekenis die velen aan dat slachtofferschap toedichten mag men zich dat eens beter realiseren.
Zo'n tien jaar omgang met een pedofiel en niet seksueel misbruikt. Ook zijn verleden ligt in mijn toekomt. Als ik slachtoffer word van hem, dan maak ik hem tot dader.
En dat bepaal ik niet met dat vingertje, maar door de manier waarop ik in dit leven ga staan.
Hij en mijn ouders zijn me nog altijf lief en daarmee ligt mijn verantwoording naar dat verleden in mijn toekomst.

Naar aanleiding van Draggie's verhaal over zijn (te) gekke cirkeltje mocht ik een mooie chat beleven.
Een dader in gesprek met een slachtoffer, ik mag er nog over uit de school klappen ook.
Mijn dank voor die chat IkkeOokNog en voor het vertrouwen dat ik dit hier plaatsen mag.
We hebben het gehad over mijn slachtoffer, over mijn hoop dat hij ooit ziet hoe ik mij opstel. Maar ook over het feit dat ik hem benoem en de risico's
die dat met zich meebrengt.
Met mijn huidige openheid en inzet laat ik zien hoe ik tegenover dat verleden sta. Misschien heeft hij daar wat aan, mogelijk ook doe ik hem weer pijn.
Maar dat zelfde risico van pijn ligt er ook als ik niets zou doen dan maar verder modderen met mijn leventje alsof er niets aan de hand is.
Ik zou hier op BT ook over hem kunnen zwijgen.
Hoe bizar zou het zijn om over openheid te praten en falen te verzwijgen. Hoe zou dat op hem over komen, mogelijk als een slag in zijn gezicht.
Ik kan mij niet beroepen op dat wat voor mijn ouders en voor mijn vriend gold, immers ik heb niet gegeven wat in mijn mogelijkheden lag en ik kon zeker anders.
Juist de verhalen over en van een eerder vriendje maken duidelijk hoeveel beter die af was met die omgang met mij.
Er is geen sprake van kunnen kiezen want niet kiezen is geen optie. Niets doen is in dit geval namelijk ook een keuze en die kan even kwetsend en pijnlijk zijn voor hem
dan bijvoorbeeld uitzoeken waar hij woont en aanbellen.
Dat ik in die onmachtpositie sta is niet meer als terecht. Mijn daden zijn mijn verantwoording maar de mate van schuld bepaald hij.
Ik kan slechts doen wat mijn hart me ingeeft, maar ik kan noch met die vinger wijzen, noch met mijn houding nu bepalen hoe hij daar over zal oordelen.
Dat is maar goed ook, mijn fout is een deel van zijn leven, moet het me dan soms ook nog gegeven zijn om voor hem te oordelen, ik dacht het toch niet.

Sytze, Ricardo,
Voor zover ik jullie verhalen ken hebben jullie allebei te maken met een ander uitgangspunt als ik. Jullie ouders waren in zekere zin vijandig naar hun jongen.
Ook jullie gingen en gaan met die achtergrond verder met jullie leven. Maar als jullie afknappen, dan laten jullie die vijandigheid winnen.
Mijn ouders wilden voor mij het beste en ondanks hun foutjes kan ik proberen dat ervan te maken. Maar of jullie moeten willen dat jullie ouders hun zin krijgen
lijkt me van een andere orde.
Waak jullie voor die verdeling van die cirkel in wit en zwart met die scherpe rechte lijn. Want dat is dat gemak, en als je alle duister ziet in het zwarte vlak
wil dat niet zeggen dat je jezelf in het witte kunt plaatsen. Zoek nooit alleen naar die fouten in anderen, heb ook oog voor het goede...
en vergeet die eigen fouten niet.

_________________
loveUall
Jean

zou mijn leven ooit
van meer waarde voor me worden
dan de wens om te willen zijn wie ik ben,
welke waarde zou ik wensen
aan dat leven toe te willen kennen...
tel. 06 57656027

Nee Jean,

niet elke post op jezelf betrekken, hij ging ook niet over jou!

Het gaat over ouders,volwassenen die primair voor elkaar kozen en vervolgens kinderen kregen.

Jij hebt een voorkeur voor kinderen, dus ben je daar veel intensiever mee bezig dan de ouder die het kind als bijproduct van het huwelijk ziet.

En dat is dus niet vergelijkbaar.

En dat mensen als Ricardo en ik een verkeerde jeugd hadden, betekent niet dat wij terug zitten te kijken of dat ik mijn ouders verwijten maakt. Ik signaleer het wel, vindt het maar zielige mensen, maar het houdt me nu echt niet bezig.
Herken hun "opvoeding" bij andere ouders en trek mij het lot van hun kind aan.
Ik herken zijn pijn en verdriet en schrijf dus over ouders van nu en niet over de mijne of de jouwe!

Nee Sytze,

Het gaat niet om mij, het gaat om die cirkel.
Je hebt mij al vaker voorgehouden dat ik teveel op mezelf betrek, dat is je goede recht. En je zult de enige niet zijn.
Maar het is ook mijn recht om als ik voorbeelden wil laten zien, die dan te kiezen inzake iemand waarover ik recht van spreken heb.
En dat kan ik ook omkeren en terugspelen, want het is precies wat ik jou niet zie doen.
Jij hebt het over ouders die voor elkaar kiezen en de kinderen die ze vervolgens krijgen als bijproduct zien.
Er worden miljoenen huwelijken gesloten waarbij het primair gaat om die kinderwens.
Huwelijken gaan kapot omdat mensen geen kinderen kunnen krijgen.
En ook daar waar dat krijgen van kinderen primair is, worden fouten gemaakt. Een 'vereist' kind is net zo in gevaar als een ongewenst kind.
Er kunnen claims en toekomstverwachtingen op dat kind rusten al voor het geboren is. Je zult de vereiste stamhouder zijn en als homo in het leven staan
en de pijn voelen van de verwijten van je ouders.
Wat is het eigenlijk dat maakt dat jij de wereld (en onze maatschappij) vanuit jouw visie blijft zien.
Plaats jezelf eens in die cirkel, durf het middelpunt eens te zijn zonder voor jezelf de belangrijkste te zijn.
Dat was mijn boodschap, en die mis je weer, je ziet mijn fouten terwijl ik ze je laat zien.
Maar dat niet alleen, je doet me ook tekort, want ik had het niet alleen over mij, ik had het vooral ook over mijn slachtoffer.
En met de afwegingen die ik maak/schrijf en door dat met IkkeOok Nog te bespreken breng ik ook iets wat algemeen geldt.
Namelijk dat we er nooit aan ontkomen dat we keuzes maken en ook nooit kunnen voorkomen dat we fouten maken.

Ik heb nergens gezegd dat jij of Ricardo er goed aan doen om verder te leven in een verbittering middels het verwijten maken naar jullie ouders.
Ik heb ook niet gezegd dat jullie dat doen, ook niet dat jullie dat niet doen.
Er staat wel; als jullie afknappen, laten jullie die vijandigheid winnen.
Zowel die van hun als die van jezelf.
Als wij in gesprek zijn, dan is er ééntje die Sytze op de been wil hebben/houden en ééntje die hem alleen maar gruwelijk onderuit laat zakken.
Raadt eens wie wie is...

Dat gevoel van herkenning van die eigen problemen en er vooral voor kinderen willen zijn om dat voor hun te voorkomen is me niet onbekend.
Ik ken dat van mezelf, ik ken dat van Ricardo en ik ken dat van jou. Ik ken het ook van vele anderen.
Als ik in die cirkel durf te gaan staan, dan komen straks mensen als IkkeOokNog of Mnemosyne en wijzen me erop dat ik speel met het risico van projectie,
maw dat ik moet oppassen dat ik mijn situatie niet bij dat kind herken door de bril waar ik door kijk.
Dat is nog twijfelachtig, maar het kan zeker waar zijn.
Maar als ze me er fijntjes op wijzen dat in dit handelen ook een stuk eigenbelang zit inzake het verwerken van mijn eigen pijn, dan is dat heel wat minder 'misschien'.
Het is nogal wat om andermans fouten te zien (die ouders) om vervolgens die positie van plaatsvervangende perfectie in te nemen.
Alleen al het krampachtige en die achtergronden maken dat er weinig heel blijft van spontane liefde voor dat kind.
Inzake Phi, durf ik te erkennen dat ik hem minstens zo hard nodig heb als hij mij. Waarschijnlijk heb ik hem zelfs harder nodig.
Als ik dat had ingezien en begrepen toen ik omgang had met mijn slachtoffer, dan had ik mogelijk mijn fouten nooit gemaakt.
Daarmee betrek ik het weer op mezelf Sytze, maar daarmee zeg ik ook dat als jij niet in je eigen cirkel durft te gaan staan, maar vanaf de rand staat te oordelen
over andermans fouten...
En dat zijn jouw keuzes. Mijn keuze is mijn.
Je kunt en mag me daarop aanspreken, dat doe je ook regelmatig. Maar ik heb nog niets gezien van jouw kant wat mij van die keuze afbrengt.
Vooralsnog zul je dus nog wel vaker merken, dat als ik het over kijken naar fouten heb, dat ik mezelf niet oversla.

Oh, en voor de duidelijkheid, wie pedofilie ziet als een primair seksualiteitsprobleem die kan vooralsnog de bomen in.
Dat er mensen zijn die hun eigen probleem op pedo's projecteren valt namelijk zeker niet uit te sluiten.

_________________
loveUall
Jean

zou mijn leven ooit
van meer waarde voor me worden
dan de wens om te willen zijn wie ik ben,
welke waarde zou ik wensen
aan dat leven toe te willen kennen...
tel. 06 57656027

Jean,

Ik heb geen zin om weer in de oude discussies te vervallen en zal er verder niet op reageren.

Jij leeft jouw leven in jouw wijsheid;

ik op mijn manier.

Ik zie geen verschil (Homo,s werden dan wel vroeger flink gepest/opgehangen) Nu nog worden ze gepest (dus heb ik zoiets van die ouders hebben niks van hun tijd geleerd) en dat is een voorbeeld voor velen dingen (die ik best wil omschrijven) En met jou tekst geef je ook het stukje gevoel 'alles goed praten en krom lullen' maar geen familie hebben, en daar steeds mee geconfronteerd moeten worden is erger dan die familie missen. Ik weet niet beter of ik heb geen enkele band met mijn moeder (Mij hoeven ze niet te bellen) ik sluit me simpel af 'voor die hele bende' en go go go! Mijn jeugd is kut tja terugdraaien zit er niet in, Einstein had zich beter voor de dag kunnen gooien met die tijd-machine.

_________________
Twitter: @Kiritosjangsung #Reality #Atheist #MAP #Science #Cats #Gaming #Socialist Child-activist in many forms

Juist....
"Niet doen" en "niet kunnen" zijn twee verschillende dingen.
Dat ouders vroeger niet konden wil niet zeggen dat ze het niet wilden doen.
Dat ouders vroeger niet konden wil alleen niet zeggen dat ze niet wilden doen.
Ja, het is iemands goede recht om te breken met zijn ouders, tenslotte, ouders kies je niet, die heb je.
Toch.... is het niet hetzelfde.

Dank je Ricardo,

Voor je mooie qoute.
Je had denk ik moeilijk treffender woorden uit mijn stuk kunnen halen om te laten zien hoe algemeen ze zijn.
Immers, ik had het wel weer eens over mijn ouders, maar het past overal. Maar juist omdat ik het over mijn ouders had, kan ik nu gemakkelijk toelichten
wat ik bedoel en dat zal ik eens doen;

De ouders van mijn pa groeiden beiden op in een pleeggezin. Dat was in die tijd wel even anders als nu.
Als pleegkind leverde je waar voor je geld, met andere woorden, aanpakken en niet zeuren of vragen. Kinderarbeid met de namen 'opvoeding' en 'naastenliefde'.
Met een goed pak slaag van tijd tot tijd om te garanderen dat je een braaf christen bleef.
Opa verloor al jong een arm in Duitsland waar hij werkte in een mijn. Verloor is daarbij een vreemd woord, want hij was niet zoek.
Hij nam hem zelf namelijk nog mee.
Twee van deze geharde verschoppelingen vonden elkaar en werden verliefd. Maar toen ze trouwen wilden mocht dat niet. Ze hadden speciale toestemming nodig van de paus.
Wat ze nooit hadden geweten kwam toen namelijk naar voren, ze waren neef en nicht. (Ja ja ik ben een inteeltproduct, ik weet het)
Mijn pa was de jongste van een groot gezin en voor hem waren een paar kinderen doodgeboren danwel kort na geboorte overleden.
Zijn oudste zussen hadden zijn moeder kunnen zijn.
Toen opa stierf (hartaanval) was pa negen, en dat was in '43, midden in de oorlog.
Pa groeide dus op met zijn zussen om hem heen al opvrijersvoeten en later inwonend en getrouwd.
Wat hebben ze dat joch verwend.
Toen pa en ma trouwden was het dus iets geheel nieuws dat er opeens één echtpaar onder één dak kwam te wonen en nadat mijn broer en ik geboren waren
had ma zomaar drie kinderen om voor te zorgen.
Dat mocht voor ma eigenlijk geen probleem zijn, want die was thuis ruim de oudste met twee jongere broers. En daar had ze al veel langer voor moeten zorgen.
Nu, nu ik de vijftig al voorbij ben en die diepgang maak door dingen bespreekbaar te maken,...
nu pas krijg ik die verhalen over mishandeling, en over een buurman die zijn tengels niet thuis kon houden.
Pa en ma waren er wel klaar voor om te knokken zodat we alles kregen wat er komen moest.
Maar niet om die tederheid en emotionele geborgenheid te geven die ik als kind zo heb ontbeerd.
En ik, ik kan dit hier schrijven in de wetenschap dat er kans is dat ma het leest en zelfs een grote kans dat bekenden uit de straat het lezen.
We weten dit, en deze feiten zullen niet tussen ons komen. Mijn ouders waren ook een product van hun ouders en van de invloeden van hun tijd en dat waren hun ouders ook.
Ik zou niet weten wat ik daarmee recht praat en nog minder waarom ik krom lul.
Dat onze band nu veel hechter is dan wat ik als kind heb ervaren is onze winst. We kunnen die achtergrond met die feiten heel goed aan.

Jou Ricardo nodig ik graag uit om die termen 'recht praten en krom lullen' eens toe te lichten.
Immers zien we wel meer van dat soort ongenuanceerde kretologie. Woorden als hypocriet, feministen, stom gelul, moraalridders etc vliegen ons hier om de oren.
Maar als je zulks niet onderbouwt schaad je alleen maar je eigen aanzien ermee.
Maar hoe zit dat eigenlijk met jouzelf, zit jij wel lekker in je vel ?
Het is wel makkelijk om hier met een paar woorden te laten zien wat een harde bikkel jij bent en dat je je afsluit voor die hele bende die je familie zou moeten zijn.
Maar als jij nou eens in die cirkel ging staan...
Mis jij die contacten niet ? Heb je nooit de behoefte om...
Heb je eigenlijk de laatste tijd nog wel eens geprobeerd om met iemand contact te krijgen, misschien niet met je moeder maar
met een vader of stiefvader, een tante, oma, een zus of halfzus ?
Denk daarbij maar eens aan de wijsheden waar je anderen mee om hun oren slaat. Niet krom lullen dus en zeker niet alles goed praten.
Vul jezelf eens in in die manier waarop je anderen beoordeeld.
Want dat is die tijdmachine cirkel: Wat je deed is je toekomst.

_________________
loveUall
Jean

zou mijn leven ooit
van meer waarde voor me worden
dan de wens om te willen zijn wie ik ben,
welke waarde zou ik wensen
aan dat leven toe te willen kennen...
tel. 06 57656027